โสดยาวนานเป็นประวัติการณ์

โสดมาได้เกือบ 7 เดือนแล้วสินะ ยาวนานเป็นประวัการณ์เลย
นับตั้งแต่ มีแฟนคนแรกเป็นต้นมา

ถามว่า ไม่มีใครมาจีบเลยเหรอ ก็มีนะ แต่ มันไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีเลย
ไม่ว่าเราจะคุยกับใครซักกี่คน ก็ไม่สามารถทำให้เราหายเหงาได้เลย

ถามเพื่อนผู้ชายคนนึง ว่าอาการนี้ เรียกว่าอาการเจ้าชู้ได้มั๊ย
สิ่งที่มันบอก ทำเอาเรากึ่งช็อก มันบอกว่า อาการนี้ คือ อาการ "อยากมีแฟน"

กึ๋ย

ไม่ใช่แล้วมั๊งฮะ เราเนี้ยนะ อยากมีแฟน ชีวิตโสดของเราสงบจะตาย
เพียงแต่ว่า ในบางวัน ที่ไม่สงบเพราะแฟนเก่ามารังควาณเท่านั้นเอง
นอกนั้น ชีวิตอันน่าเบื่อของเราก็ไม่ได้มีเรื่องอะไรที่น่าตื่นเต้นแล้ว

เห้ย

หรือว่าเป็นเพราะชีวิตเรา มันขาดสีสันมากเกินไปวะ
นี่ก็ครบรอบ1 ปี ของการทำบล็อกนี้แล้วนะเนี้ย
เพิ่งเขียนไปครั้งนี้ก็เป็นครั้งที่5 เอง
หาสาระไม่ได้ แล้วก็ ไม่สามารถหาทางออกให้ชีวิตได้

คนอื่นๆที่เค้ามาเขียนบล็อกก็คงจะเป็นเหมือนกันใช่มั๊ย
การมาเขียนบ่นพล่ามเรื่องราวชีวิตของตัวเองในบล็อกเนี้ย
ช่วยแต่เรื่องระบายอารมณ์ว่ะ ดีเหมือนกัน ไม่ต้องให้ใครมาอ่าน

อย่างน้อยก็ปลอทภัยกว่า เขียนเป็นเล่มๆไว้ที่บ้านล่ะวะ
โดนแอบอ่านประจำเลย

ไอ้เราคนเบื่อชีวิตตัวเอง ก็เอาแต่พล่าม ว่าเมื่อไหร่ชีวิตของเราจะเปลี่ยนแปลงไปซะที
ถึงเวลาแล้วสินะ ที่เราจะเข้มแข็ง เอาจริงเอาจังกะชีวิตเราซะที

อยากไปไกลๆ ไกลมากๆ นี่แหละ เป้าหมายของเรา

ปล. ว่าจะคุยเรื่องหัวใจ ไปโผล่เรื่องชีวิตอีกแล้ว เบื่อตัวเองจริงๆ